- concursus
- concursus, ūs, m. [concurro].I.A running or flocking together, a concourse, assembly:B.
fit concursus per vias,
Plaut. Ep. 2, 2, 27; cf. in plur.:incredibilem in modum concursus fiunt ex agris,
Cic. Att. 5, 16, 3:magni domum concursus ad Afranium fiebant,
Caes. B. C. 1, 53:magni concursus sunt facti,
Nep. Phoc. 4, 1:concursus fit celeriter in praetorium,
Caes. B. C. 1, 76:in forum a totā urbe,
Liv. 2, 56, 13; Nep. Dat. 3, 3:ingens,
Verg. A. 9, 454: undique concursus, * Hor. S. 1, 9, 78:bonorum,
Cic. Cat. 1, 1, 1:facere,
id. Deiot. 10, 28; Liv. 27, 7, 1.—In partic., absol., an uproar, tumult:II.quem concursum in oppido factum putatis? quem clamorem?
Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; cf. id. Sull. 5, 15:quive coetu, concursu, turbā, seditione incendium fecerit,
Paul. Sent. 5, 26, 3; Dig. 48, 6, 5 pr.—A running or dashing together, a pressing, striking one upon another, an encountering, meeting; a concourse, etc.A.Of corporeal objects.1.In gen.:2.concursus, motus, etc. (corporum quorundam) efficiunt ignes,
Lucr. 1, 686; cf.:concursu suo nubes excussere semina ignis,
id. 6, 161; cf. also Ov. M. 11, 436:caeli,
id. ib. 15, 811:fortuito (atomorum),
Cic. N. D. 1, 24, 66; Quint. 7, 2, 2:navium,
Caes. B. C. 2, 6; Liv. 29, 27, 6; Suet. Ner. 34:lunae et solis,
conjunction, Cels. 1, 4: oris, a shutting (v. concurro, II. A. 1.), Quint. 11, 3, 56 Spald.:asper verborum,
a harsh combination, Cic. de Or. 3, 43, 171:extremorum verborum cum insequentibus,
id. Or. 44, 150:vocalium,
Quint. 9, 4, 33:quinque amnium in unum confluens,
Plin. 6, 20, 23, § 75.—Esp., milit. t. t., an onset, attack, charge:b.utriusque exercitus,
Caes. B. C. 3, 92; Nep. Cim. 2, 3; id. Iphic. 1, 4:acerrimo concursu pugnare,
id. Eum. 4, 1; id. Hann. 11, 4; Liv. 32, 30, 11; 42, 59, 4; Ov. M. 6, 695 et saep.:proelii,
Nep. Thras. 1, 4.—Transf.(α).Concursus omnium philosophorum sustinere, assaults, Cic. Ac. 2, 22, 70.—(β).Jurid. t. t., an equal claim, joint heirship, Dig. 32, 80; 39, 2, 15; 7, 2, 1 fin. —B.Of abstr. objects, a meeting together, union, combination:honestissimorum studiorum,
Cic. Fin. 2, 34, 111:calamitatum,
id. Fam. 5, 13, 2 (corresp. with vis tempestatum):ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu quaestio exoritur,
id. Part. Or. 30, 104.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.